Artık sen yoksun. Tamamen.

Bugün seni içimden tamamen attım belki de onun durgunluğu şu anda üstümde.Sadece senin yanında ağlayabiliyordum ya hani. Artık tek başıma ağlayabiliyorum kısacası sana ihtiyacım yok. İsterdim daha güzel zamanlarımız geçsin ama kısmet değilmiş. Geriye bakıp düşününce sen benim için hüzünden başka birşey değilmişsin bunu farkettim. Başkaları da hüzünlendirebilir beni, başka şeylerde. Artık şarkılarda, şiirlerde, kitaplarda hüzünleniyorum. Senin yerini onlar aldı belki başka bir kişi alır ilerde bilinmez. Ama artık sana ihtiyacım olmadığını farkettim ve gayet rahatladım. İçimdeki boşluk yok artık o da kayboldu seni atınca. Aramızdaki belirsizlikmiş demekki o boşluk. Artık belirsiz değiliz işte artık bir hiçiz, hiçsin. Haketmemişsin beni, çok kaptırmışım kendimi, hep bir ümit beklemişim bugüne kadar. En büyük salaklığı yapmışım yani. Umut insanı öldüren şeydir hep umut ederdim. Bitti umut vakti hiçbir beklentim yok artık senden. Arama, gelme, ben hiç yokmuşum gibi, hiç olmamışım gibi devam et zira ben öyle yapıyorum ve yapacağımda. Tek başına ağlayabilmek güzelmiş bu hakkımı da almıştın benden bugüne kadar. Neyse artık tamamen sensiz bir hayata devam ediyorum. Sakın unuttuğumu sanma yaşadıklarımızı, yaşattıklarını, hissettirdiklerini. Unutursam affederim, unutursam geri dönerim. İhanetin hiçbir türlüsü unutulmaz. Ve artık ardına kadar kapalı bu kapılar sana. Senin için şu an kapalıdır büyük ihtimal ama ilerde birgün saçma bir sebeple bile olsa gelme kapıma çünkü karşında hiç tanıyamayacağın birini bulacaksın. Demedi deme.