Yarım kalmak ya da yarım bırakılmak

Yarım kalan şarkılar var ya arkadaşlar işte o benim. Asla bitmeyen bitmesine izin verilmeden yarım bırakılan. Yarım kalan şiirler var ya, işte onlar da benim. Asla devamı gelmeyen o son mısrası yazılmayan. Yarım kalan hikayeler, romanlar, öykülerde benim. Sonunu getiremedikleri hep eksik olan, mutlu sonu olmayan. Söylenmeyen sözler de benim. Söylenemeyen, söylenmemesi gereken.Kursakta kalan heves de benim. Hep orada kalan. Hiç tatmin etmeyen. 

Yarıda kalan umutlar da benim. Beklenen ama asla gerçekleşmeyen. Otobüslerdeki tam yatmayan koltuk da benim. Yarım kalan yolculuklar da benim, yarım kalan aşklar da. Koskoca yolda bozulan tek araç benim aracım. Yardım etmek için kimsenin durmadığı. Yazılmamış senaryo, son sahnesi çekilmemiş film falan hepi benim. Son fırçası vurulmayan resim de benim. Bir boka benzemeyen. Okunmayan kitabı ben yazdım mesela. Dinlenmeyen şarkıyı ben söyledim. Gerçi ben kitap falan yazamam. Beceriksizim. Belkide ondan yarım kalan herşey benim. Yarıda dizi benim. Sezon finali yapılmadan yayından kaldırılan. Leyla ile Mecnun benim mesela. Ben hiç gidemedim mesela. Hep kalan oldum. Ya da kovalanan. Gidenin arkasından dökülemeyen su da benim. Kovanın dibinde ikinci sefere kalan. Kimsenin el sallamadığı yolcu da benim. Başkalarının salladığı eli üstüne alınan. Ben biterim. Bitmeyen mutluluk, bitmeyen konuşma, bitmeyen yolculuk, bitmeyen uyku ben değilim. Ben bitiyorum. Sonum var benim. Herkes gibi değilim. Ama isterdim sonsuz olmayı. Belki ondandır çoğu duam. Yarım kalan konuşma da benim. Son sözün söylenmediği, bir tarafın sadece sustuğu. Ve en sonunda "gelme" denilen. Kısacası aklınıza gelen yarım kalan veya yarım bırakılan herşey benim.