Mutluluk zor mu bilemedim.

Onu güldüren insan olmak için ömrünüzü verirsiniz bazen ama o yüzünüze bile bakmaz. Son günlerde kendimde bir gelişme var farkındayım. Artık eskisi kadar önemsemiyorum. Bunları buraya yazmak bile aslında önemsediğimi gösteriyor. Ama dediğim gibi 'eskisi kadar' önemsemiyorum. Yakında biraz uzaklaşırım buralardan herşey daha güzel olur. Olmazsa da olmasın be kardeşim. Elimden geleni yaptıktan sonra daha ne yapabilirim ki. O gün belgeselin birinde söylüyordu. 'Elinden geleni yapmanın yeterli olmadığı durumlarda üzülmemek elde değil' diye. Adamlar haklı valla yapacak birşey yok. Üzülürüm aslında sadece üzülmeye de razıyım ben. İşte öyle arkadaşlar yanyana iki yabancı gibi olmak zor geliyor. Seninle konuşmaz ama başkalarına şen şakrak. Sen içinden ağlarken o hep gülüyor. Hemen yanında olmana rağmen yalnızım diyebiliyor. Daha ne diyesin ki o zaman. Yalnız ol o zaman. Yalnızlıktan çıkışın var ama kabul etmiyorsan yalnız kalacaksın. Benim bir şansım vardı. Bir kişinin sözünü dinlediğim için kabul etmedim ve yalnızım. Ama şikayet etmiyorum. Ben mutsuzluğumdan şikayetçiyim. Yalnızlığımla mutlu olamadığım için şikayetçiyim. Bu saatten sonra yalnızlığımla mutlu olmayı öğreneceğim. En güzel kurtuluş yöntemi bu sanırım. Neyse arkadaşlar ben yalnızlığımla konuşmaya gidiyorum biraz. En azından o beni dinliyor ve onu sevebilmenin ve onunla mutlu olmanın yollarını arıyacağım. Kendinize iyi bakın. Her ne olursa olsun mutlu olun. Her durumda mutlu olmak en güzel şeydir. Mutluluklar.