Bir mühendislik öğrencisinin kafa yapısı sıradanlaşmaktan sıradanlaşan günleri.
23 Ağustos 2013 Cuma
Kabul edilmeyen dualarım var benim
Bana ne oluyor anlamıyorum. Bu aralar iyice mal oldum. Gündüz kahkaha atarken gece ağlayabiliyorum. İyice dengesiz birşey oldum. Karar veremiyorum hiç bir şeye. Beynim karar verme yeteneğini kaybetti sanırım. Acilen hayatımın değişmesi lazım. Kökten bir değişiklik ama ihtiyacım olan ve bunu başarabilecek yürek yok bende. Çok özlüyorum eski zamanlarımı. Mutluydum dünya sikimde değildi. Herkes biliyordu bunu. Şimdide herkes beni aynı biliyor ama içimde neler kopuyor kimsenin haberi yok. Allahın en büyük cezası ve hediyesidir sevmek aşık olmak. Bana ne ceza versin ne ödül versin. Ondan tek isteğim unutmamı sağlaması. Hangi manyak kanser olmak için dua eder veya ölmek için. Ben bu duruma düştüm işte. İyi veya kötü hiç bir duam kabul olmadığı için bu haldeyim. Ne yaşıyorum ne ölüyüm bildiğim arada kaldım. Sizin bildiğiniz değil benim bildiğim. Siz ne bileceksiniz ki benim durumumla ilgili. Özellikle sen nereden bileceksin hiç yaşamadığın bir durumu. Umarım bilmezsin. Yaşarken ölmek bu işte. Ölmek için her gece dua edersin ama öldürmez yukardaki. İlk defa bu kadar gönülden istiyorum birşeyi. Özellikle şu an, şu saniye, şu dakika çok istiyorum. Canımdan çok istiyorum canımın alınmasını. Biliyorum tüm dualarım gibi bu da kabul olmayacak. Umarım ölebildiğim bir günde hepiniz cenazemde toplanırsınız. Bari orda hakkımda iyi konuşun. Ve sakın ha sakın ağlamasına izin vermeyin kimsenin. Eğer ölürsem bu benim sonum değil kurtuluşum olacak. Sizde dua edin benim için bol bol. Hepinize mutluluklar. Mutlu olun olabildiğiniz kadar. Seviyorum hepinizi her ne kadar siz beni sevmesenizde.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder