17.03.2013

17.03.2013 / Pazar

Sabah uyandım Bahadır abimle kahvaltı yaptık öyle aceleyle. Sonrasında toplanma yerine gittim. Biraz bekledik otobüsün gelmesini. İzmir'e doğru yola çıktık. Mola vere vere geldik Güzelyalı'ya. Umut Akın Burak falan herkes ordaydı. Buluştuk muhabbet marşlar falan derken konvoy başladı. Yok böyle bir konvoy sevgili günlüğüm. Trafik kilitlendi herkes heryer Göztepe. Stadın yakınlarında park ettik ve yürümeye başladık. Heryer karnaval havasındaydı. Stadın etrafında birşeyler yedik biraz bekledik ve içeri girdik. Daha maça 2 saat vardı ve tribünler yarı yarıya boştu. Maç saatinde ise adım atılacak yer yoktu. Günlerdir heycandan konuşamayan ben hala heycanlıydım. Kulağımın dibinde 2 torpil patladıktan sonra sağır olmamak için gittim ordan. Kapalının sağında geze geze maç izledim. Maç başlamak üzereydi. Bizim bulunduğumuz tarafta bir pankart vardı onun ucundan tutup onu yukarıya taşıdık. Kapalının sol tarafında ise 3D bir çalışma vardı. Efsane kadro. Fevzi Ali Gürsel ve diğerleri. Unutulmayan büyük futbolcular. Çok güzel görüntüler vardı tribünlerde. Ve maç başladı. İlk golü yedik kafamı korumaya başladım. Saçma sapan bir gol ve sahaya yağan dünyalarca madde. Çok geçmeden 2. golü yedik ve resmen çöktüm. Nerdeyse ağlıyordum. Rakip taraftarın 'koyduk mu?' diye bağırmaya başlaması daha da sinirlendirdi beni. Dua ettim hep biz mi 'koyduk mu?' dedikten sonra yenileceğiz. Bir kere de onlar kapak olsun diye. Çok geçmedi sanırım sesimi duydular. Ramazan attı 2-1 oldu. İlk yarının son anlarında Şaban koydu bu sefer 2-2. İlk yarı bitti maçı alacağımıza inanıyordum diğer tüm taraftarlar gibi. Bu inanç yansıdı futbolculara da. İkinci yarı başladı artık oynuyorduk bu futbol denilen şeyi. Rakip kırmızıyı gördü daha da çoştuk. Açık kapalı her tribün telefonun flaşlarıyla eşlik etti maça. Heryer bembeyaz ve hep bir ağızdan bağırdık 'Seviyoruz Seni' diye. O arada gol yedik gibi birşey oldu ama faul varmış. Saha iyice karıştı. Bir kırmızı daha çıktı rakip takım adına. Sonra işte Şaban yaptı yapacağını attı golünü ve iyice çılgına döndük. Geze geze maç izledim maç boyunca kaç kişiye sarıldım gollerden sonra ben sayamadım. Hakem uzatma oynatmadan maçı bitirdi. Saha yine karıştı. Polislerle oyuncular uğraşırken biz galibiyet sarhoşuyduk. Eski yerime gittim ve yendik oğlum yendik diye söyleniyordum herkese. Oyuncularla beraber 'İsyan Marşı' nı söylemek ayrı bir güzellikti. Herşeyiyle efsaneleşmiş bir maç oldu. Böyle mutlu olduğumu bilmiyorum ben. Staddan çıktık hala bağırıyorduk. Sesimiz kalmadı ama olsun. Herşeye değer böyle bir galibiyet. Ezeli rakibine karşı 0-2 den 3-2 maçı alıyorsun kolay değil. Herneyse saatlerce otogarda bekledik eve geldik soğuktan dona dona. Fotoğraflara ve yayınlanan videolara baktım. Ben şimdi uyuyorum çok rahat bir şekilde sevgili günlüğüm. İyi geceler.